ΜΟΝΟΣ ΑΣΦΑΛΗΣ ΓΝΩΜΩΝ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, φιλο- και αντι- Δυτικοί, ευρωπαϊστές και ευρωσκεπτικιστές, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί: για μια χώρα ένδεκα εκατομμυρίων ψυχών  η «ιδεολογική» αυτή πανσπερμία - στην οποία θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και τους κομμουνίζοντες και φασίζοντες δεινοσαύρους -  εντυπωσιάζει. Αλλά και προβληματίζει.

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ: ΜΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Οι πολιτικοί μας κοκορομαχούν ενώ η Ελλάδα διέρχεται την οξύτερη εθνική κρίση από το τέλος του αγώνα κατά της κομμουνιστικής ανταρσίας. Με τη χώρα, από την μια, να σημειώνει δραματική εξασθένιση ως  προς το σύνολο των κύριων συντελεστών ισχύος, και, από την άλλη, να υπάγεται όλο και περισσότερο υπό εξευτελιστική διεθνή επιτροπεία τριτοκοσμικής σχεδόν υφής, οι κομματάνθρωποί μας συνεχίζουν αμέριμνοι τα καμώματά τους· έχοντας ως μοναδικό μέλημα την απόκτηση και νομή της εξουσίας. Και επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν μια εν συγχύσει διατελούσα κοινή γνώμη, σκιαμαχώντας για νεφελώδεις, αποσπασματικές, «μεταρρυθμίσεις», τις οποίες έκαστος παρουσιάζει κατά το δοκούν - καταγγέλλοντας κατά κανόνα ως αντιπολίτευση όσα προηγουμένως ως κυβέρνηση έπραττε, ή, το συνηθέστερο, υποτίθεται ότι επιχειρούσε να πράξει.