Το έντονο παγκόσμιο ενδιαφέρον
για την έκβαση της αμερικανικής προεδρικής εκλογής, και, μετά την 8η
Νοεμβρίου, για τις κατευθυντήριες εξωτερικές επιλογές του νέου ενοίκου του
Λευκού Οίκου επιβεβαιώνει θεαματικά τον συνεχιζόμενο πρωταγωνιστικό, και εν
πολλοίς καθοριστικό, διεθνή ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών – της πάντοτε κατά πολύ
ισχυρότερης δύναμης ως προς όλους τους μείζονες συντελεστές ισχύος. Με το διεθνές,
όμως, περιβάλλον να εμφανίζεται πλέον ιδιαίτερα ρευστό, σε σύγκριση, όχι μόνο με
την – εφιαλτική, κατά τα λοιπά - ισορροπία τρόμου του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και
με την εν συνεχεία εικοσαετή μεταψυχροπολεμική «αμερικανική μονοπολική
περίοδο».[i]
Και τούτο, πρωτίστως, λόγω της ισχυροποίησης,
του αναβαθμισμένου ρόλου, και των διευρυμένων φιλοδοξιών των μεγάλων
περιφερειακών δυνάμεων. Εκ των οποίων, Ρωσία και Κίνα θέτουν υπό έμπρακτη
αμφισβήτηση την Pax Americana· ενώ από την
άλλη η Ιαπωνία παραμένει προσηλωμένη στη συμμαχία της με την Ουάσιγκτον· και η Ινδία
μετεξελίσσεται συν τω χρόνω σε άτυπο σύμμαχο των Αμερικανών.
